Week 1: check!

De eerste week training zit er zo goed als op! Veel onderwerpen en onderwerpjes behandeld (over VSO hier, het land, het eten, het creools en andere nuttige en minder nuttige dingen), wat verplichte bezoekjes afgelegd aan verschillende instituten, wat meer te weten gekomen over mijn baan (maar nog niet heel veel) en in de tussentijd vooral heel veel gewacht en gehangen. Goed om alvast aan de Guyanese way of life te wennen neem ik aan, maar wel lichtelijk saai af en toe. Gelukkig gaat maandag het echte leven zo’n beetje beginnen: verhuizen naar mijn eigen huis en beginnen met mijn werk. Mijn huis schijnt best ok te zijn (volgens nieuwe huisgenoot Olivia uit de Filipijnen, die hier al een jaar is), en mijn werk begint wat vastere contouren aan te nemen. Ik heb tijdens een bezoek aan een instelling die met onderwijs te maken heeft spontaan en per ongeluk al een student ontmoet. Ze hebben het afgelopen jaar blijkbaar geen docent voor Special Educational Needs gehad, dus ze zaten met smart op me te wachten. But no pressure… :)

Op woensdag gingen we voor de variatie naar een ‘creek’ (een stukje rivier) waar het echte Guyaanse ‘black water’ stroomt. Zoals de naam al doet vermoeden heel donker water dus, afhankelijk van hoe het licht valt lijkt het zwart of rood. Erg mooie omgeving, en een leuke afwisseling na dagen lang druk en lawaaierig Georgetown. Er stond een flinke stroming, dus we hebben lekker wildwaterbaantje gespeeld.

De avonden waren lang (om half zeven is het donker) en vooral heel warm. Het Guyaanse weer doet niet echt aan afkoelen ’s avonds, dus zweten is een constante bezigheid. We zijn de meeste avonden gewoon in het hotel gebleven, bijkomen, voor de ventilator zitten, facebooken, skypen en ouwehoeren. De ene avond hadden we bezoek van een soort ecologisch verantwoorde reiziger, die samen met een vriend zonder geld en met zo min mogelijk uitstoot van CO2 de wereld probeert rond te reizen. Het idee is lief natuurlijk, maar de uitwerking hier en daar wat, eh, bijzonder. En een andere avond gingen we op bezoek bij een Nederlandse man die hier al jaren woont en werkt (of heeft gewerkt?) voor de Duitse overheid, in een prachtig verbouwd koloniaal huis. Twee bijzonder uiteenlopende ervaringen.

In het weekend kwam er iets meer actie in de tent. Vrijdagavond was er een borrel waar we weer een hele hoop VSO’ers hebben ontmoet. Er zijn er flink wat in Guyana en het grootste gedeelte daarvan woont in Georgetown, drukke boel dus. Na de borrel gingen we wederom naar een concert (er is een festival aan de gang met een aantal van dit soort happenings deze weken), reggae dit keer. Leuk idee, maar helaas werkte het weer niet helemaal mee: het heeft de hele avond gegoten van de regen. Een aantal van onze groep was al bij voorbaat afgehaakt, maar samen met de andere diehards heb ik vrolijk (nou ja) een aantal uur in de zeikregen staan te dansen. Afzwemmen voor je B-diploma was er niks bij. Koud en nat gingen we om een uur of 3 naar het hotel terug, waar helaas geen warme, maar lekker frisse, douche op ons stond te wachten.

Gelukkig heeft dat geen permanente schade aangericht en waren we vandaag klaar om rondgeleid te worden in het shopcircuit van Georgetown. Op de markten is het druk en is er van alles te krijgen; verse groenten en fruit, vlees, vis, kleding, tandeborstels, pennen, dvd’s, allerlei obscure lotions en potions… I think you get the picture. In de gewone winkels zijn eigenlijk dezelfde producten te krijgen, maar dan wat duurder. Het duurste zijn de meer westerse winkels waar allerlei Amerikaanse etenswaren en andere producten te vinden zijn (het was een feest der herkenning). Je kunt hier in principe dus bijna alles krijgen, zolang je ervoor kunt betalen. Het zal nog een uitdaging worden om met mijn VSO salaris alle verleidingen te weerstaan.

Ik heb superveel nieuwe indrukken opgedaan deze week, die ik hierboven in een notedop heb geprobeerd te vertellen. Hieronder nog wat dingen die ik niet uitgebreid genoemd heb, maar die wel een eervolle vermelding krijgen:
- De beestjes, met name de muggen en de kakkerlakken
- De namen die je op straat krijgt toegeslingerd waaronder bijvoorbeeld whitey, white meat en barbie
- De uitdrukking ‘just now’ die iets zou moeten betekenen als ‘bijna’, maar wat in de realiteit een vrij rekbaar begrip blijkt te zijn, het kan over vijf minuten zijn, maar ook over drie maanden. (wanneer gaan we weg? Just now. Wanneer komt u mijn ventilator repareren? Just now. Etc ad infinitum.)
- Het ‘winen’: een dansvorm die in het Nederlands vertaald kan worden als ‘schuren’, maar dan met wat meer Caribische kontbewegingen. Winen kan op dansfeestjes met iedereen (tenminste, in man-vrouw combinaties), er komt weinig conversatie, maar gek genoeg ook weinig andere aanrakerigheid aan te pas.

Ik vergeet vast nog allemaal dingen, maar het is laat en ik ben moe, dus ga er nu een eind aan breien! De volgende keer zal ik proberen wat foto’s te uploaden!

Groetjes!