Home Sweet Home

Na nog een laatste weekendavontuur (iets met een zoektocht naar een creek om in te zwemmen, een lange wandeltocht in de hete zon, schuilen voor de heftige regen op een plek die - hoe toepasselijk - Turning Point heette, en een lift terug naar de bewoonde wereld achterop een politietruck), was het maandag eindelijk tijd om de trainingsdagen gedag te zeggen en aan het echte leven te beginnen. Ik zou rond 1 uur opgehaald worden van het VSO kantoor, maar dat werd uiteindelijk 3 uur. Niet zo heel erg, want daardoor had ik tijd om terug te gaan naar het guest house en een nieuwe outfit te zoeken in mijn net ingepakte koffer. Ik was onderweg namelijk overvallen door een plotselinge heftige regenbui, en gezien het feit dat ik nog parapluloos door het leven ga, was ik compleet doorweekt.

Rond drie uur werd ik opgehaald door de vice-principal van mijn nieuwe school, miss Viola, die me eerst voor een korte tour door het gebouw naar school reed, en daarna door naar mijn nieuwe home sweet home. Daar werd ik opgewacht door huisgenoot Olivia uit de Filipijnen. Zij woont er al een jaar, en heeft me alle ins en outs van het huis en de omgeving verteld. Superhandig dus! Zeker omdat ze heel lief ook nog de eerste dagen voor me gekookt heeft. Omdat ik gisteren in de stad bij iemand anders heb gegeten heb ik me dus nog niet hoeven wagen aan mijn eigen potje koken met echte Guyanese ingrediënten.

Het huis staat in een buitenwijk van de stad, genaamd Ogle, vlakbij de gebouwen van de universiteit en de lerarenopleiding CPCE (waar ik ga werken). We hebben de begane grond, boven ons wonen de landlord en de landlady. Zij hebben een bar in de stad en zijn daardoor vaak niet thuis. Ik heb een grote eigen kamer, met een en-suite badkamer. Groter dan mijn badkamer thuis (alleen geen warm water)! Olivia en ik delen een grote woonkamer en open keuken. Het huis is van de meeste moderne gemakken voorzien: een koelvriescombinatie, een tv, redelijk nette en fijne meubels, horren voor alle ramen en deuren tegen de beestjes. Alleen geen wasmachine, maar dat heeft bijna niemand hier. Aan de handwas dus! Ik heb er ondertussen al twee gedaan, de ene keer met te weinig waspoeder (echt schoon is anders), de andere keer met te veel (kreeg ik er niet uitgespoeld, de volgende keer dat ik in de regen loop ga ik denk ik schuimen). Gelukkig heb ik twee jaar de tijd om er mee te oefenen.

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest om me een beetje te settelen. Elke dag op en neer naar de stad om daar markten en winkels af te struinen op zoek naar alle items die op mijn to-buy lijstje staan. Gisteren heb ik een fiets gekocht, en kan me dus wat makkelijker van de ene plek naar de andere bewegen. Alleen overdag trouwens, want 's avonds fietsen of lopen over straat is niet veilig. Dan zijn er de taxi's, die vrij goedkoop zijn, maar naar mijn nieuwe huis wel wat duurder dan in de stad zelf.

Het is even wennen, na me dagenlang te hebben voortbewogen in een grote groep leuke mensen, met een (niet altijd even druk, maar toch vaststaand) programma, nu met één stille huisgenoot mijn eigen tijd indelen. Ik ben blij dat volgende week de school begint. Er zijn dan nog geen studenten, die komen pas in de week daarna. Volgende week zijn er vergaderingen over een nieuw lesprogramma dat dit jaar van start gaat. Ik voel me nu al thuis: een week voordat we ergens mee gaan beginnen eens nadenken over hoe we dat aan moeten pakken... waar doet me dat aan denken? ;-)

Ik heb wel al een gesprekje gehad op school met mijn head of department over wat ik nu ongeveer precies moet gaan doen, en ik heb een lading papierwerk mee naar huis gekregen over de lessen die ik ga geven. Ik heb een course outline gekregen (een soort raamwerk), waar instaat welke stof behandeld moet worden, maar hoe dat moet gebeuren mag ik volledig zelf invullen. Het afgelopen jaar was er niemand die dit vak heeft gegeven, dus de tweede- en derdejaarsstudenten hebben vorig jaar geen les gehad in Special Educational Needs. Het jaar daarvoor was er echter wel een andere VSO volunteer die dit vak gaf, en die heeft een aantal lesprogramma's ontwikkeld en achtergelaten, die ik kan gebruiken als beginpunt voor mijn programma. De course outline die ik heb gekregen is uitgebreid en behandelt zo ongeveer alles wat met SEN te maken heeft. Meer dan ik op mijn lerarenopleiding in Nederland ooit heb gehad! Gelukkig weet ik over de meeste onderwerpen ondertussen wel wat te vertellen, maar het zal wel een uitdaging zijn. Ik vraag me af hoe het kan dat het curriculum in een ontwikkelingsland er zo veel uitdagender uitziet dan dat in Nederland (als ik mijn eigen opleiding als voorbeeld mag nemen), en wat ik daar dan nog aan bij kan dragen... Spannende vragen, waar ik in de aankomende weken meer zicht op hoop te krijgen.

Ik heb nog geen rooster, maar geloof dat ik ongeveer 12 uur in de week ga lesgeven het eerste semester. Op een gegeven moment zullen zich nog wel meer werkzaamheden aandienen(ik heb iets gehoord over workshops bijvoorbeeld), maar ik heb nu nog geen idee hoe dat dan zal gaan. Voorlopig probeer ik me ook maar te concentreren op de lessen.

Thuis heb ik nog geen internet, alhoewel we dat wel willen gaan installeren, dus ik zit nu op school te mailen, facebooken en dit berichtje te schrijven. Daarnet kwam er een dame van de administratie langs die zich afvroeg wat ze toch hoorde in het hoekje waar ik zit. 'Hello miss! You working?' Ik heb maar ja gezegd...

Ik heb overigens wel een Guyaans telefoonnummer, dus ik ben thuis niet helemaal van de wereld afgesloten. Mijn nummer is 5926887340.

Bedankt voor alle reacties tot nu toe, hieronder een drietal vragen beantwoord:

Emmelie: De dingen die ze je toeroepen zijn meestal niet naar bedoeld, ze willen eigenlijk vooral je aandacht trekken. En dat doen ze door te benoemen wat ze zien, blijkbaar 'the Guyanese way'. Als je lang bent noemen ze je tall girl, als je wit bent whitey, en als je in de regen over straat loopt zeggen ze: you need an umbrella! En bedankt. ;-)

Annie: VSO staat voor Voluntary Services Overseas, voor meer informatie kun je kijken op de site: www.vso.nl

Willemijn: Ook nog geen rivierzeekoe, schijnen hier wel in de dierentuin te zijn… :-D

Ik heb ook foto's op mijn picasa-site gezet! http://picasaweb.google.com/SelinaBosma/GuyanaEersteWeken#55097933

Groetjes!